Hacı İsmail Kavlu Kız Anadolu İmam Hatip Lisesi Müdürü Numan YALVAÇER yaptığı sunumda özetle "Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa'nın insanlarla iletişiminde dikkat çeken noktaları vurgulamak suretiyle ayet ve hadislerden delillerle belirlediği konu başlıklarını izah etti. Kendini tanıma, Toplumu tanıma, Kişisel farklılıklara ve toplumsal farklılıklara dikkat edilerek etkili bir iletişim kurulabileceği ve etkili iletişimin temelinde beklentisizlik vurgusu yaptı. Kişisel Farklılıkları Gözetmek: Kur'ân'a göre "De ki: 'Bilenlerle bilmeyenler bir olur mu'?..."32 ayeti kabiliyet ve liyakatlere değer vermeyi vurgulamaktadır. Hz. Peygamber bilgiye, liyakate değer verilmediği ve işler ehil olmayanlara bırakıldığı zaman, bu kişiler de üstlendikleri işi gereği şekilde yürütemeyecekleri için, her şey de düzenin bozulacağını bildirmiştir. Kabiliyetleri yerli yerinde değerlendiren, insan unsurunu kullanmada bir takım önceliklere, başarı ve yeteneklere önem veren Hz. Peygamber, cemaate imam olmak gibi, kamu hizmetini yürütecek kişinin, Kur'ân'ı en iyi bilen ve en iyi okuyan biri olmasını istemiştir. Kur'ân bilgisinde eşit olma durumunda ise, sünneti ve dini pratikleri en iyi bilip uygulayanın; eğer bunda da denk olurlarsa, önce hicret etmiş olanın; bunda da denk iseler, yaşça en büyüğün imam olması gibi, objektif kriterlere uyulmasını istemiş; ayrıca yetkili bir kişinin olduğu yerde, onun izni olmadıkça bir başkasının imamlığa geçmesinin hoş olmayacağını belirtmiştir.

Bu tavrıyla Hz. Peygamberin büyüğe-küçüğe, mevki ve makama gereken ilgiyi gösterdiği sonucunu çıkarabiliriz. Nitekim Hz. Aişe, kapısına gelen bir dilenciye, bir parça ekmek verirken, kılığı kıyafeti düzgün bir başkasını da sofraya buyur ederek, yemek ikram etmiş, böyle davranmasının sebebini soranlara da, Hz. Peygamberin, insanların mevkii, makam ve seviyelerine göre muamele edilmesini istediğini belirtmiştir.

Hz. Muhammed, insan insana diyaloglarında da bireysel farklılıklara dikkat etmiştir. Örneğin eşinin doğurduğu siyah çocuğun kendisinden olmadığı iddiasıyla reddetmek isteyen bir bedevî ile aralarında şöyle bir diyalog geçmiştir: "Benim eşim siyah bir çocuk doğurdu. Ben bu çocuğu reddetmek istiyorum." "Senin develerin var mı?" "Evet." "O develerin renkleri nasıldır?" "Kırmızıdır." "Bunların içinde beyazı siyaha çalan boz deve var mı?" "Evet, onların içinde boz renkli develer elbette vardır." "Öyleyse bu boz renklerin nereden geldiğini düşünüyorsun?" "Ya Rasulallah bu soyunun damarıdır, ona çekmiştir." "Belki bu oğlan da eski bir soy köküne çekmiştir (yani ona benzemiştir)." Bu yaklaşımıyla Hz. Peygamber bedevînin çocuğunu reddetmesine izin vermemiştir.36 Hz. Muhammed burada, peygamberlik otoritesine dayanarak, "hayır, ben Allah'ın Elçisi olarak söylüyorum, bu senin çocuğundur" dememiş;  bedevînin anlayacağı dilden, yaşadığı hayattan bir benzetme ile37 seviyesini dikkate alarak konuşmuş, muhatabın tecrübesinden de faydalanarak, ikna edici üslupla, âdeta sonucu bedevîye söylettiren bir yöntemle problemi çözmüştür. Hz. Peygamber, muhâtaplarını olduğu gibi kabul etmiştir. Müşrik, Yahudi, Hıristiyan veya bir yabancı, kim olursa olsun hiç kimseye "inancını terk et, öyle görüşelim" dediği görülmemiştir. Hz. Muhammed, peygamberlik görevini, insan insana olduğu kadar, kitlelere karşı da sürdürmekteydi. Bunun için toplum psikolojisini de göz önünde bulundurmaktaydı" diyerek faydalı bir toplantı yapılmıştır.